CD. Smile
Zdążyłem zdać już sobie sprawę z tego, że nowo poznana przeze mnie klacz nie lubi roztrząsać przeszłości i wyjawiać informacji o sobie, więc postanowiłem nie zadawać jej pytań, które skierowałbym w podobnych sytuacjach do innych koni. Zresztą mogłoby to sprowokować podobne zachowanie względem mnie, a ja także wolałem nie wspominać dawno i tych niedawno, minionych zdarzeń. W końcu nic by to nie zmieniło, a tylko mogłoby spowodować pogorszenie mojego humoru, a wraz z nim niekontrolowany wybuch którejś z moich mocy. A tego wolałem, przynajmniej na razie, uniknąć. Ograniczyłem się, więc jedynie do jednego pytania, które miało bardziej na celu skontrolowanie czego mogę się po niej spodziewać, niż zaspokojenie ciekawości:
-Mogę wiedzieć jaki jest Twój żywioł?
Moja towarzyszka w odpowiedzi przekrzywiła figlarnie głowę i odrzekła:
-Owszem, ale dopiero kiedy Ty wyjawisz swój.
Westchnąłem, bo tego akurat się nie spodziewałem.
-Uważany za jeden z najgorszych przez większość koni, ale bardzo przydatny przy moim stanowisku- ciemność.
-Rzeczywiście do Ciebie pasuje.- stwierdziła.
-A teraz Twoja kolej.- przypomniałem jej.
-Steruję psychiką.- odparła krótko z widoczną dumą.
Założyłem sobie, że nie dam po sobie poznać, co ta odpowiedź we mnie wywołała, więc stworzyłem wokół siebie unoszącą się, lekko prześwitującą, czarną poświatę.
< Smile? Przyznaję, nie miałam pomysłu na to opowiadanie. Może dlatego, że to pon.>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz